تمام سهم من از تو ......

 سهم بی کرانی از تو برایم باقی ماند:

   تمام سهم من از با تو بودن

            قلبی شد که ساده ترک برداشت...

  تمام سهم من دستانی شد که

             لحظه ی وداع تنها از دور برایم

 تکانشان دادی و من به احترامشان

             لبخندی بغض آلود زدم....

 تمام سهم من از با تو بودن اشکهای

           بی پناهم شدند و شبهایی که آرزومند

  تو بودم تا آغوشت پناه دلتنگیهایم شود...

          تمام سهم من تو بودی......

          تویی که برای دیدن لبخندت

         از با تو بودن گذر کردم تا سهم

         دیگری شوی.......

   تو رفتی و سهم من.....!!!

            بگذریم.....

  تو رفتی و همه رفتند بعد از رفتنت...

 درک اطرافیانم لبخندی بود که تنها

 سادگی هایم را به رخم کشید....

          پوزخند زدند...

             نیش و کنایه زدند...

                    و.....

  دوست نداشتنت را مدام برایم

                       تکرار کردند...

  رفتی و من را میان این مردم به یادگار

              جا گذاشتی....

  مردمی که جز خندیدن...

    و تمسخر کردن احساسم چیز دیگری

                           نمیدانند....

   شنیدن دوستت نداشت از زبان

     آنها دشوار تر است .....

               باور کن.......

  سحر نوشت: دل نوشته ای از خودم

                ****************************

     شیرین.....

           بهانه بود!!!

   فرهاد کوه میکند تا صدای دوستت ندارد های

                مردم را نشنود......